Insulinooporność skórna? Czy istnieje coś takiego?
Wiemy, że insulinooporność (IO) jest to stan upośledzonej odpowiedzi tkanek na insulinę. Za tym idzie nieprawidłowy metabolizm białek, cukrów i lipidów. Mamy do czynienia ze zmniejszeniem hamowania lipolizy przez insulinę. Pojawia się więcej WKT (wolnych kwasów tłuszczowych) we krwi. Ponadto zmniejsza się wątrobowa produkcja glukozy. A co za tym idzie, pojawia się więcej glukozy we krwi. Blokowanie wychwytu glukozy przez mięśnie szkieletowe sprawia, że mamy jeszcze więcej glukozy we krwi.
Patologiczna odpowiedź tkanek na insulinę= oporność komórkowa na insulinę
Wiemy, że IO dotyka mięśni, wątroby, tkanki tłuszczowej, ale…skóry?
No właśnie. Skóry także.
Skórne objawy insulinooporności to na przykład:
- włókniaki
- rogowacenie ciemne (acanthosis nigricans)
- łysienie androgenowe
- trądzik
- hirsutyzm
Wykazano także związek insulinooporności z takimi schorzeniami jak łuszczyca, trądzik odwrócony, łysienie plackowate, bielactwo.
Uważa się, że stanowią prosty sposób wykrywania insulinooporności. Dokładne zdiagnozowanie tych objawów skórnych może mieć pozytywny wpływ na zdrowie pacjenta, rozpoczynając dalszą diagnostykę. Może zapoczątkować ocenę metaboliczną takiej osoby i wczesne leczenie. Oczywiście nie u każdego włókniak czy trądzik jest gwarancją, że masz insulinooporność. Są to jednak cechy, na które warto jednak zwrócić większą uwagę.
Potwierdzono, że 34% pacjentów z włókniakiami miało cukrzycę typu drugiego.
Insulinooporność skórna- mechanizm.
Hiperinsulinemia bezpośrednio i pośrednio aktywuje receptory insulinowego czynnika wzrostu-1 (IGF-1) zlokalizowane w fibroblastach i keratynocytach, stymulując ich proliferację. Hiperinsulinemia może również wpływać na produkcję sterydów płciowych. Ponadto insulina i IGF-1 zwiększają androgeny jajników poprzez stymulację jajników do wytwarzania androgenów poprzez zwiększenie lokalnej aktywności 17-hydroksylazy i hamowanie syntezy w wątrobie globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG), co zwiększa dostępność wolnego testosteronu.
W badaniu u otyłych gryzoni, wykazano upośledzoną funkcję bariery skórnej i obniżony poziom transportera glicerolu, akwaporyny-3, keratyn i białek desmosomalnych zaangażowanych w utrzymanie struktury skóry. Ponadto zmieniona została ekspresja cząsteczek regulujących cykl komórkowy. Sygnalizacja insuliny została osłabiona w skórze i mięśniach szkieletowych. W keratynocytach hamowanie sygnalizacji insuliny prowadzi do zmniejszenia ekspresji keratyny i osłabienia funkcji bariery, a wyższe stężenia glukozy powodują zatrzymanie cyklu komórkowego. Związane z otyłością zaburzenia funkcji skóry można przypisać kruchości strukturalnej, nieprawidłowemu transportowi glicerolu i rozregulowanej proliferacji komórek naskórka.
Zmiany te są przynajmniej częściowo spowodowane skórną insulinoopornością i hiperglikemią.
Jak otyłość wpływa na skórę?
Potwierdzono, że związany z otyłością wzrost poziomu cytokin zapalnych i stres oksydacyjny przyczyniają się do różnych uszkodzeń skóry. Badania pokazują, że otyłości towarzyszy:
- osłabienie funkcji bariery skórnej
- suchość skóry
- świąd
- zmniejszenie grubości naskórka
- naciek komórek zapalnych
- zakłócenie cyklu komórkowego
Zaburzenia skóry mogą być wskazówką do zmian wewnętrznych i/lub chorób, jak ma to miejsce w przypadku rogowacenia ciemnego, łysienia czy hirsutyzmu.
Z drugiej strony liczne badania wykazały również, że niektóre choroby skóry mogą być objawem chorób ogólnoustrojowych, a nie tylko chorób skóry. W szczególności obecnie dobrze wiadomo, że łuszczycy, trądzikowi i ropnemu zapaleniu gruczołów potowych często towarzyszą zaburzenia metaboliczne i/lub choroby współistniejące.
Warto na koniec wspomnieć o jeszcze jednym, niezwykle ważnym aspekcie:
Insulinooporność występuje u 70–80% pacjentów z otyłością i praktycznie u każdego pacjenta z cukrzycą typu 2.
Insulinooporność jest dobrze znanym czynnikiem patofizjologicznym rozwoju cukrzycy typu 2, charakterystycznie pojawiającym się na wiele lat przed jej rozpoznaniem.
Insulinooporność związana z otyłością upośledza funkcjonowanie skóry przynajmniej częściowo, powodując kruchość strukturalną i zakłócając równowagę cyklu komórkowego w tym narządzie.
Leczenie otyłości i ogólnoustrojowej insulinooporności może być korzystne w łagodzeniu zaburzeń funkcji skóry, a także zaburzeń związanych z otyłością.
Warto więc ją diagnozować i leczyć. Podziękuje ci całe ciało, również skóra!
Chcesz dowiedzieć się więcej? Spójrz też tutaj!
..
.
.
..
.
.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31581253/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6776356/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32385033/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27921251/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5336429/
